Bugün erken saatlerde çekim için gittiğim Fulya Acıbadem Hastanesi'nde Gülen bir yüz, ışıldayan gözler karşıladı beni. Aklımdan ilk geçen ne güzel annemizin gözlerinin içi gülüyor oldu....
Hiç tanışma fırsatı bulamayıp, sadece telefonla konuşarak randevulaştığımız, bir arkadaş vasıtasıyla bizimle irtibat kuran ailelerle ilk karşılaşmamız doğumun olacağı gün hastane odasında oluyor.Her iki tarafta acaba sorularının cevabı ise, ilk karşılaşmada aldığınız his oluyor.
İlerleyen saatler, doğum mucizesinin gösterdiği yakınlaşmayla sanki yıllardır tanışıyormuşsunuz gibi aileden biri gibi ayrılıyorsunuz yanlarından.
Berrin Hanım'ın hamileliği öyle bildiğimiz 9 ay süren cinsten değil, o yaklaşık son 1,5 - 2 senesinin bazı dönemlerinde hamileymiş.Bazı talihsizlikler olmuş ama bugün güzeller güzeli kızları Deniz'e sağlıkla kavuştular.Tabiki bu yorucu bekleyiş anne-baba kadar yakın aileyi, doktorları Erbil Bey'i de çok etkilemiş olsa gerek herkeste başka bir hassasiyet vardı.. Hikayeyi öğrendiğimde beni de çok etkiledi, hamile olmamım da verdiği duygu yoğunluğu ile profesyonelliği bir kenara itip beni de ağlattı, fotoğrafları seçerken de devam etti.Elemek zor oldu uzaklardaki teyzesinede biraz torpil olması için bu sefer oldukça fazla fotoğraf paylaşıyorum.
Ameliyathanede Deniz'in çığlıklarına anne babasınınkiler karıştı. Berrin Hanım kızını kucakladı, bağrına bastı, güldü, ağladı, konuştu...Tüm duygular fotoğraflara yansıdı.
Ben de çektim...Her çektiğim fotoğraf oldu.
Gülbay Ailesi'nin bayram dediği bu günleri gibi tüm yaşamları kızları ile birikte bayram tadında geçsin.
Hoşgeldin DENİZ....
Damla Akın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder